من هرگز در عمرم فوتبالی نبوده ام و هیچ وقت هم دنبال نکرده ام خبرها و بازی هایش را.حتی نیم ساعت هم فوتبال ندیده ام. طبیعتا طرفدار تیم خاصی هم نیستم و هیچ وقت از برد و باخت کسی نه ناراحت شدم و نه خوشحال. اما وقتی پای کشور و عزت و پرچم میان باشد حتی من هم به ذوق می آیم از بازی ها و نتیجه هایش.
حتی همین دو بازی فوتبال ایران را هم دنبال نکردم و فقط نتیجه را از استوری های اینستاگرام خوندم.
+خود کم بینی مرض بزرگی هست اما ما عزتمندیم.
نمیخواهم به خوب یا بد تمام شدنش فکر کنم. فقط میخواهم زودتر تمام شود. هر چند میدانم احتمال بد تمام شدن خیلی خیلی خیلی بیشتر از خوب تمام شدن است.
همین!
همین یک عکس از شما برایم کافیست برای ایمان آوردن به چشم هایت...به راهت...به آرمان هایت...به امیدِ خمینی بودنم.
میگه: تازه سه نقطه هم گذاشتم. نقطه هم نه سه نقطه!
میگم: یه نقطه که دردش بیشتر از سه نقطه هست.
میگه: آخه این سه تا یه نقطه بود نه سه نقطه . . .
هرگز از اجابت دعا به پیشگاهت ناامید نبوده ام/ مریم4
بعد از چند هفته درگیری ذهنی و بالا و پایین کردن برنامه ها و ایده هایم و خستگی های خیلی زیاد بالاخره توانستم دیروز آن طور که باید برنامه ریزی کنم و ایده ها و فکرها و تصمیماتم را بنویسم. اولیت ها و اهم و مهم ها را مشخص کنم. بعضی ها را حذف کنم بعضی ها را پررنگ تر و بعضی هم کم رنگ تر! برنامه ای که بعد از ماه رمضان کلید شروعش را میزنم. و البته که محتاج دعای شما هم هستم.
این دوماه مانده به شروع برنامه هم ان شاالله به برنامه کنکور و درس و تست میرسم. حالا که برنامه های بعد از کنکورم مشخص شده با خیال راحت تری درس میخوانم.
پ.ن: به خاطر کامنت هایی که گذاشتید اینو میگم: برنامه ای که گغتم برای برنامه درسی نیست. جدای از برنامه کنکور و درس هست.
